Het was te verwachten. Het Antidieetboek. De titel is zeker een schot in de roos. Want we worden toch allemaal ontzettend moe van de onophoudelijk reeks van dieet- en voedingsboeken die als paddenstoelen uit de grond omhoog schieten, net zo snel weer verdwijnen, om vervolgens in een nieuw jasje en met een andere schrijver opnieuw op te doemen? Consumenten zijn trouwens wonderbaarlijk snel met het oppikken van nieuwe dieetboeken. Als je als diëtist even met je ogen knippert zijn cliënten je voor. Zo was mij even ontgaan dat Doutzen Kroes een zusje had die een boek over Powerfood (wat dat dan moge zijn) had geschreven en pats, dan ga je meteen onderuit. Voortaan staat dus ook de Telegraaf op mijn literatuurlijst.

Antidieetboek

Terug naar het Antidieetboek. Auteur Gerrit Jan Groothedde heeft het boek vooral uit persoonlijke ervaring geschreven. Zijn zoektocht om uiteindelijk een ruime 30 kg af te vallen zit sterk door het boek heen verweven en is getiteld “Project Eetschrijver Light”. Deze intermezzo’s geven het boek een leuke twist en sluiten aan op de inhoud van de hoofdstukken. De hoofdstukken zelf zijn gevuld met weetjes, feiten en tips om verleidingen te weerstaan en gezonde keuzes te maken. Vooral de voedingsindustrie krijgt er stevig van langs getuige zinnen als “…industrieel samengesteld voedsel, dat spul dat erop is bedacht om je lijf en je zintuigen voor de gek te houden…” maar ook Sonja Bakker, de “eierkoek diva”, moet het net als andere dieetgoeroes flink ontgelden.

Als je het boek als voedingskundige leest zijn het vooral veel open deuren die ingetrapt worden. Van het gevarieerd eten en het goed kauwen tot het eten van meer groente en fruit en de tijd nemen voor de maaltijden. Het boek biedt zeker geen vernieuwend inzichten. Dit is overigens ook niet wat de auteur zelf pretendeert. Hij schrijft: “eigenlijk heb ik nergens echt het wiel uitgevonden. Wat ik wel gedaan heb is uit al die bekende elementen een aantal eigen conclusies trekken en ze op mijn eigen manier samenvoegen tot een logisch geheel”.

antidieetboek

Onderbouwing zonder feiten

Los van de open deuren zijn er inhoudelijk ook wel een aantal zaken die de wenkbrauwen doen fronsen. Zo worden de aardappelen in de ban gedaan maar het hoe en waarom wordt niet onderbouwd met feiten. Ook krijg je wel een gruwelijk zoute en bloeddrukverhogende maaltijd als je de aanbevolen hoeveelheid jodium binnen wil krijgen door Jozo zout te gebruiken bij uitsluitend de warme maaltijd, zoals gesuggereerd wordt. Wat verder op valt is de simplificatie van het afvallen. In de praktijk is dat voor velen toch iets, zo niet veel complexer dan de pakjes en zakjes te laten staan, het gezonde verstand te gebruiken en vers en gevarieerd te gaan eten. De auteur gaat er ogenschijnlijk vanuit dat iedereen in staat is alle ‘simpele’ regels toe te passen.

Al bladerend lijken er ook tegenstrijdigheden in het boek te zitten. Want wordt in het ene hoofdstuk nog afgeraden om de hele week twee maal per dag brood te eten staat er in een volgend hoofdstuk dat brood geen vergif is. In de hele verhaallijn wordt het duidelijk maar het lezen van losse elementen kan wat verwarring oproepen en is dan ook niet aan te raden.

Al met al is het een aardig, bij vlagen amusant boek wat vlot geschreven is en veel mensen alleen al door de titel zal aanspreken. Het biedt de lezer met weinig kennis op het gebied van voeding een redelijke houvast in voedingsland zonder echt belerend te worden. Het is de moeite van het lezen waard al zul je de onderbouwing van de inhoud soms met een korreltje (Jozo)zout moeten nemen.