De  laatste weken zijn wij druk geweest met de voorbereidingen voor de I’m a Foodie Bag. Gelukkig is onze wens uitgekomen: veel trouwe I’m a Foodie fans sturen blogs in. We zouden eigenlijk pas volgende week de eerste blogs posten, maar we hebben zoveel leuke blogs gehad dat we een aantal nu al met je willen delen! De mailbox staat nog steeds open hoor 🙂 check deze blog hoe je zelf je blog kan insturen.

Zo rond tien over drie staat hij klaar: de theepot. Elke schooldag weer, maar wel steeds gevuld met een ander smaakje. Op dit moment valt de aardbeienthee erg in de smaak bij Sanne, onze dochter van elf jaar. Bij ons dus geen yogidrink, cola of limonade op een doordeweekse dag. Geen zin in thee? Dan drink je toch gewoon een lekker glas koud water! Onze kinderen vinden dat heel normaal. Maar vriendjes en vriendinnetjes vinden het maar wat vreemd. En bij de thee of het water? Eén snoepje vinden we voldoende. Dus die vriendjes en vriendinnetjes moeten bij ons heel wat ontberen. Geen fris en dan ook nog eens geen chips of een paar snoepjes. Sanne en haar broertje Marc van negen weten niet beter. Ze verbazen zich er zelfs over wat andere kinderen thuis allemaal krijgen, naast het glas drinken. Ook ’s avonds drinken we nog wel eens een kopje thee.

thee

‘En hoe was dat vroeger bij jouw thuis mamma’, vroeg Sanne vanavond. ‘Kletste jij ook altijd zo gezellig met je moeder bij de thee?’ ‘Niet zozeer ’s avonds’, vertelde ik. ‘Mijn moeder keek om acht uur altijd nieuws en bleef daarna ook meestal de hele avond tv kijken. Maar ’s middags zat zij na schooltijd steevast klaar met een pot thee in de theemuts. Klaar om naar de schoolverhalen van mij een mijn broers te luisteren. En er stond altijd een trommel met de goedkoopste Maria biscuitjes op tafel. Daarvan mochten we zoveel eten als we wilden. En dan maar dopen en proberen het biscuitje zo lang mogelijk in de hete thee te houden, zonder dat het afbrak natuurlijk. Waren we klaar met onze verhalen, dan namen we nog een kop thee mee naar onze kamer als we huiswerk gingen maken.’ Het thuiskomen was dankzij mijn moeder, de thee en de biscuitjes een echt rustpuntje.

Mijn moeder leeft niet meer. Maar haar traditie van theedrinken na schooltijd, zal ik in ere houden. Waarschijnlijk geldt dat niet voor onze Marc. Hij besloot onlangs dat hij theetariër is. Toen hij dat met veel vuur verkondigde, verstond ik het eerst niet goed. Maar nu is het helemaal duidelijk. Mensen die geen vlees eten zijn vegetariër en hij drinkt voortaan geen thee meer. Dus is hij theetariër. Maar of zijn moeder de thee ooit zal laten staan, dat betwijfel ik.