De waarheid is schaars op het internet. Dat is geen nieuws, maar hoe erg het is gesteld met de hoeveelheid onzin op het internet kwam ik achter toen ik met Molly sprak. Ik zag hoe hardnekkig de onzin op het internet is en realiseerde me dat we er nooit meer vanaf komen.

I’m a Foodie is opgezet omdat er zoveel onzin te vinden is over voeding en gezondheid op het internet. Er moest een kritisch tegengeluid komen dat weerstand kon bieden tegen de pillenverkopers, de onzinverspreiders, en de marketingafdelingen die menig van ons heeft doen twijfelen aan de waarheid. Ik wist heus wel dat er veel onzin was, maar ik ging nog altijd ervan uit dat de meeste mensen niet overduidelijk leugens verkopen.

Het afgelopen jaar werkte ik de wereld rond en heb ik Molly leren kennen. Molly Falco vloog 12 maanden met mij mee de wereld over en zat meestal de hele dag schuin tegenover mij druk te typen. Ik wist inmiddels dat ze blogs schreef, maar toen ik haar interviewde over haar werk viel mijn mond open van verbazing over de wereld waarin zij werkt.

Een leger aan schrijvers die het internet vullen

Molly maakt namelijk deel uit van een leger aan tekstschrijver dat wordt ingehuurd door bedrijven die een product verkopen of door middel van een artikel of blog bezoekers op hun website willen of geld te verdienen met advertenties. Deze bedrijven komen terecht bij content agencies die voor een prikkie mensen zoals Molly inhuren om artikelen te schrijven die goed zijn voor de SEO (search engine optimization), oftewel de vindbaarheid van hun website op Google.

Hierbij moet je niet denken aan een verzameling experts die onderzoek doet en goed onderbouwde artikelen over hun eigen expertise schrijft. Nee, het zijn gewone mensen die wat willen bijverdienen en over elk mogelijk onderwerp stukjes schrijven.

Molly opende haar laptop en liet me zien waar ze de laatste weken over had geschreven:

  • “10 reasons to visit Georgia”
  • “How to feed your pet chameleon”
  • Reviews van verschillende marihuana soorten
  • Een review en testimonial voor de website easysex.com
  • “The heartbeat bug, how does it work”
  • “The best foot reflexology pressure points for foot massage”
  • “Exercises to help you sleep better”
  • Reviews van 5 verschillende virtual reality headsets
  • “Corrections for yoga poses that you need to do now”
  • “Are these 10 vitamins actually doing something for your health?”
  • “5 scientific reasons you should be eating more ginger”
  • “Psychology of happiness”
  • “10 healthy food myths we all need to drop”

Zoals je misschien wel doorhebt, Molly is geen expert op het gebied van wiet, technologie, kameleons, beveiligingslekken in software, foot reflexology, of gezondheid. Deze producten heeft ze nooit uitgeprobeerd en yoga heeft ze zelfs nog nooit gedaan.

De cyclus van slechte informatie

Bij die laatste vraag over voedingsmythes vroeg ze mijn hulp, ik zat immers schuin tegenover haar en zij wist inmiddels dat ik wat van voeding wist. Ik vroeg Molly hoe ze dat normaal zou aanpakken, zonder hulp van een expert. Dat vertelde ze me: In het systeem van haar opdrachtgever ziet ze welke artikelen haar opdrachtgever wil hebben. Vaak staat daar al een titel bij, zoals dit keer “10 healthy food myths we all need to drop”. Daar horen dan een aantal SEO keywords bij, een lijst met woorden die in het artikel moeten komen. Vervolgens Googlet ze op “myths about healthy food”. De eerste 10 resultaten die naar voren komen leest ze en herschrijft ze tot een interessant artikel. Ik heb een aantal van haar artikelen gelezen en ze zijn allemaal even makkelijk te begrijpen, grappig, en klinken allemaal best logisch.

Wanneer je telkens dezelfde informatie tegenkomt betekent dat niet dat het de waarheid is

Maar is het allemaal waar wat ze schrijft? Nee. Molly heeft dan wel een opleiding BSC marketing management aan de University of Syracuse gedaan, maar is geen inhoudelijk expert op andere gebieden. Ze heeft ook geen achtergrond in journalistiek of schrijven. De artikelen die zij oplevert worden alleen kort bekeken, gecheckt op spelfouten en vervolgens aan haar klant verkocht voor een habbekrats.

Zo schrijft Molly, en duizenden andere mensen met haar 7 artikelen per dag van elk 1500 woorden. Daar is ze per artikel ongeveer 45-75 minuten mee bezig. Ze verdient er slechts $30 per stuk mee. Ter vergelijking, als ik een inhoudelijk stuk schrijf van die lengte, waarvoor ik eerst de hele wetenschappelijke literatuur doorploeg en al mijn bronnen dubbel controleer ben ik daar ongeveer een halve tot hele dag mee bezig en kost dat rond de 500 euro. Voor Molly is het geen vetpot, maar wel een makkelijke manier om naast haar freelance werk wat extra geld te verdienen.

Waarom je niks op het internet zomaar kunt vertrouwen

Mijn mond stond inmiddels wagenwijd open. Heel naïef ben ik niet, maar hier schrok ik toch wel van. Alle die dingen die ik lees op het internet, van reviews op Amazon, blogs, nieuws items, “how-to’s” en inhoudelijke artikelen kunnen verzonnen zijn door mensen zoals Molly.

Informatie op websites met veel bezoekers wordt dus telkens weer opnieuw opgerakeld en gedeeld. Niet omdat het waar is, maar omdat deze artikelen in de eerste 10 Google resultaten naar boven komen en voor nieuwe artikelen als bron wordt gebruikt. Dit betekent dus dat wanneer je iets heel vaak leest op het internet, dat het niet per se meer betrouwbaar hoeft te zijn, maar juist minder betrouwbaar is. Zo wordt de onzin op Google telkens opnieuw verspreid en heeft goede informatie geen enkele kans meer om gevonden te worden.

Hoe herken je een onzinartikel?

Molly weet heel goed wat ze doet, en staat er niet achter. Maar ja, de schoorsteen moet roken, dus zij blijft voorlopen lekker schrijven. Gelukkig heeft Molly me ook verteld hoe je dit soort artikelen kunt spotten:

Signalen dat het onzinartikel is:

  • Als er geen expert is geïnterviewd en geen quotes van hen worden gebruikt. Dit kost namelijk veel tijd, en vaak geeft een expert het aan wanneer er iets in het artikel fout staat. Soms wordt er trouwens wel een expert aangehaald, maar dan is er alleen een quote hergebruikt uit een andere blog (waar dan naar terug is gelinkt).
  • Wanneer er veel links in het artikel zelf staan, naar andere artikelen of feiten, dan is de kans groter dat het een SEO artikel is.
  • Wanneer er veel keywords in het artikel zijn gepropt. Lees je bijvoorbeeld veel zinnen die niet helemaal lekker lopen, omdat er achteraf een extra keyword in is geplaatst, dan weet je hoe het zit.
  • Vind je naast het artikel een rij advertenties en onderaan het artikel allemaal rare links met gossip, kattenfilmpjes en bizarre nieuwtjes met click-bait headlines dan wordt er waarschijnlijk goed geld aan verdiend
  • Wanneer het op een blog van een bedrijf staat die toevallig iets verkoopt wat relevant is voor het artikel is de kans ook groter dat het een onzinartikel is.
  • Dit soort artikelen hebben bijna nooit de naam van de schrijver erbij staan, dan kun je namelijk niet verifiëren wat de achtergrond van de schrijver is en zien dat het geen expert is.
  • Omdat dit soort bedrijven zich vooral richten op de Engelse markt, is een Engels geschreven artikel eerder een onzinartikel dan een Nederlands artikel (al zien wij zelf heel vaak nieuwe gezondheidswebsites opkomen die geen inhoud hebben maar wel veel advertenties plus een webshop met hele dure producten en claims dat deze producten bepaalde ziekten genezen).

Uiteindelijk heb ik Molly geholpen met haar artikel over 10 Food Myths en het zo geschreven dat het in ieder geval waar is. Zo is er in ieder geval 1 artikel gered van misleiding en leugens over gezondheid.

De volgende keer dat je denkt dat iets waar is omdat je het “zo vaak ergens hebt gelezen” denk dan nog een keer na. Klopt het wel echt, en word je niet gebrainwashed door een leger aan SEO schrijvers? Wij schrijven op I’m a Foodie in ieder geval nog wel onze naam, houden onze bronnen en referentielijsten goed bij en verdienen geen geld met advertenties of click-bait op de site.